MÁGR

(mögr, magrt), a. lean.

* * *

m. [Ulf. mêgs = γαμβρός; Scot. mac; O. H. G. mac; Dan. maag]:—a brother-, father-, son-in-law, etc.; hón bauð til sín frændum sínum ok mágum, she bade her kinsmen and mágar (brothers- and sons-in-law), Landn. 117; vill Rútr görask mágr þinn (son-in-law) ok kaupa dóttur þína, Nj. 3, as also Ísl. ii. 250, Eg. 37; cp. the saying, eigi má göra tvá mága at einni dóttur, Fas. iii. 59: ironically, Nj. 94, N. G. L. i. 358: of a father-in-law, Laban mág sinn, Stj. 172; Davíð tók konungdóm eptir Sál mág sinn, Rb. 382: in plur., skilmáli þeirra mága (father-in-law and son-in-law), Stj. 172, Fms. ix. 496; of brothers-in-law, en er þeir mágar finnask, Ó. H. 90; Ólafr mágr, 166.

COMPDS: mágsefni, mágastoð.